Ty, Jezu, poprzestawiałeś moje książki poukładane,

Zmąciłeś swoją pasterską laską taflę jeziora spokoju,

Rozgoniłeś stado zbite i spłoszone,

Przetarłeś kurz w miejscu od dawna nieodwiedzanym,

Otworzyłeś szafę od lat zapomnianą,

Pozwoliłeś się włożyć jak koszulę starą,

Ale od zawsze i na zawsze pasującą.

Ty, Miłość, która psuje ład, mój ład,

A wprowadza Twój Boski porządek.

moja modlitwa zamieniła się w wiersz
dziś jest dzień, gdy ciągle płaczę
świat się cieszy, a ja ronię łzy
a wszystko tak bardzo miało być inaczej
wyobrażenia uderzyły o rzeczywistość
jak czołg przebija się przez mur
pragnienia na dziś zupełnie nieosiągalne
moje serce to dalej mój król
i niby wszystko źle i grzesznie i słabo
wciąż upadek, upadek, upadek
niewyspanie, obżarstwo, rozpacz
i niby każda łza jest prosta i pewna
a jednak każda cenna, odmienna
każda wyjątkowa i z czego innego oczyszcza
potop na policzkach to wewnętrzna czystka
tyle słucham, a nic nie rozumiem
tyle wiem, a dalej nic nie umiem
pragnienia jak […]

Kiedy wszystko zachwyca, to podziw nie ma jednej nazwy,

Wiele nazw, wiele słów, wszystkie dobre.

Kiedy wszystko zachwyca, to serce jest zbyt pełne,

Nic nie jest konkretne, wszystko jest piękne.