zamieszkałam w słowie Tato

jak mieszka się w Domu

wracając do niego po pracy

ściany dają wtedy samotność z Kimś

kto przestaje niepokoić

ściany otwierają wtedy przestrzeń

i są jak Twoje

błogosławiące Ręce

moja nisza bólu styka się z niszą wąwozu

czas i wieczność

z niszy bólu wylewają się wody do niszy wąwozu

zstąpienie do Otchłani

w niszy bólu powstaje nowe życie

w niszy wąwozu spoczywa jeleń

czy staną się jedno

tam gdzie nisza bólu spotyka się z niszą wąwozu

jest we mnie klepisko

obsypane kłosami

klepisko niczym łoże

w kwieciu tonące

kiedy wejdę tam nocą

spocznę u Twoich stóp cichutko

a Ty rozciągniesz nade mną płaszcz