Pierwsze czytanie:  Dz 13,14.43-52 Apostołowie zwracają się do pogan

Drugie czytanie:  Ap 7,9.14b-17 Baranek poprowadzi żyjących do źródeł wód życia

Ewangelia: J 10, 27-30 Dobry Pasterz daje swym owcom życie wieczne

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

            Pragnę podzielić się z Wami sytuacją, która przydarzyła mi się związku z psalmem 23 rozpoczynającym się od słów: „Pan jest moim Pasterzem”. Wracając pociągiem z sesji formacyjnej na północy Polski miałam przesiadkę w Iławie. Wchodząc do bardzo zapełnionego wagonu usiadłam na pierwszym wolnym miejscu i  zatopiłam się swoich myślach. Okazało się po chwili, iż mężczyzna obok mnie jest lekko podchmielony. Ale jaki było moje zdziwienie, kiedy tenże człowiek, po kilki minutach ni z tego ni z owego po cichu powiedział: „Chociaż bym szedł ciemną doliną zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną”. Byłam w lekkim szoku, bo cytowanie Biblii przez tego pana wydawałoby się ostatnią rzeczą jakiej mogłabym się spodziewać. Od tego momentu to zdanie jest jednym z tych, poprzez które Dobry Pasterz towarzyszy mi podczas wędrówki przez życie. Zadziwia mnie jak Bóg może działać przez kogokolwiek zechce.

            „Bo Ty jesteś ze mną”. Echo tych słów z psalmu możemy usłyszeć także w Ewangelii  IV niedzielę wielkanocną, zwaną niedzielą Dobrego Pasterza. Jezus  bowiem zapewnia nas, iż  nie zginiemy na wieki i nikt nie wyrwie nas z Jego ręki, a także z ręki naszego Stwórcy. To co Jezus uczynił dla nas w piękny i obrazowy sposób ukazuje Proklos z Konstantynopola, przywołując postać Dobrego Pasterza, który  przybrał rolę Baranka. Posłuchajmy: „Pasterz chciał przybrać się w nowej formie w odpowiednią skórę ciała, a wilk widząc wygląd Baranka, rzucił się ku niemu doskakując z każdej strony z otwartą paszczą. Ale choć mógł wyszczerzać kły, nie zdołał jednak spróbować ciała Niepokalanego Baranka. W rzeczywistości jednak to Baranek zabił wilka, a nawet zmusił go do wyrzucenia ze swego wnętrza dzikiej bestii, tych których tam przetrzymywał”. ( artykuł „Maryja Dziewica Dobra Pasterka w katechezie Ojców Kościoła” w Salvatoris Mater 2 (26) s. 29)