Pierwsze czytanie:  Dz 15, 1-2. 22-29 Dekret Soboru Jerozolimskiego.

Drugie czytanie:  Ap 21, 10-14. 22-23Miasto Święte.

Ewangelia: J 14, 23-29  Przyjdziemy do niego i mieszkanie u niego uczynimy.

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

Święta Teresa Benedykta karmelitanka bosa, mawiała iż okres Wielkanocny to czas kiedy niebo jest najbardziej wychylone ku ziemi. Zapewne  jest tak dlatego, iż to uprzywilejowany czas działania Zmartwychwstałego Pana. A jeśli On działa, to zawsze chce nam przybliżyć tajemnice Królestwa Niebieskiego.  Oto jedna z nich.

W Ewangelii Jezus zapewnia nas iż osoba, która zachowuje Jego naukę, żyje w kręgu  Jego miłości, jednocześnie staje się szczególnego rodzaju miejscem, a wręcz mieszkaniem Trzech Osób Boskich. Oczywiście ten stan jest darem ofiarowywanym nam już od czasu chrztu świętego, więc moglibyśmy spytać na czym polega ta nowość, którą wprowadza Zmartwychwstały Jezus. Otóż jest istotna różnica pomiędzy byciem zamieszkanym przez Trójcę świętą, a doświadczaniem tego stanu. Właśnie o tej drugiej możliwości wspomina Jezus. Chrzest może pozostać w nas tylko pięknym nierozpakowanym darem lub też może ujawnić w nas całe swe bogactwo i przekształcać powoli nasze życie na podobne do Chrystusowego.

Wątpimy czy jest to możliwe? Zastępy świętych i męczenników świadczą o tym, że tak. Sam święty Paweł wykrzykuje: Żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus. Tego rodzaju osoba jest nośnikiem Bożych darów. Ewangelia podkreśla tu zwłaszcza dar pokoju, tak przecież dziś tak upragniony szczególnie za naszą wschodnią granicą. Ten pokój nie zaistnieje jeśli ja i Ty nie będziemy wiedzieć, kto jest tak naprawdę  jego źródłem. Pijmy więc ze źródła, by wskazać je wszystkim spragnionym i rozczarowanym usiłowaniami wprowadzania go tylko ludzkimi sposobami. Niech pokój Chrystusa nas przepełnia.