Ewangelia: Mt 11,25 – 30 Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.

 Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

         Słowo Boże czternastej niedzieli zwykłej roku A, stawia nas przed

pytaniem cóż to są owe „te rzeczy” wspominane przez Chrystusa. Żeby dać na to odpowiedź trzeba przenieść swój wzrok kilka wersetów wyżej, gdzie widzimy jak Jezus upomina miasta, a właściwie ich mieszkańców, za to iż nie weszli na drogę nawrócenia.

W tym kontekście będziemy chcieli spojrzeć na zdanie: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.

Czasem żałujemy, że nie żyjemy w czasach Jezusa, bo przecież gdybyśmy widzieli Jego cuda, to byśmy uwierzyli, że Chrystus jest Synem Bożym. Otóż, nie koniecznie. Upomnienia Jezusa świadczą, iż wobec tych cudów stajemy w pozycji wyboru. Mądrzy i roztropni, którzy nie patrzą na daną rzeczywistość okiem wiary, skazują się na to, że Królestwo Boże nie objawi się im i jego prawa będą dla niech zakryte. Natomiast, ci którzy patrzą niejako okiem uzbrojonym w wiarę, ono się objawia, a co więcej przemienia ich myślenie, pragnienia i całe życie.

Obyśmy zostali zaliczeni do owych prostaczków, którzy kierują się czymś więcej niż tylko logiką i rozumem w doświadczaniu świata i poprzez to odzyskują coś z raju, gdzie dla Adama i Ewy wszystko było przeniknięte miłością Stwórcy.