wróciłam

Jerozolima była już

słabo oświetlona

ale w Sali na Górze

czekali uczniowie

spotkali Kogoś

kto pozwolił im zostać

tak jak ja spotkałam Kogoś

kto pozwolił mi wrócić

nie było sensu wyjaśniać

w sercu każdy z nas

nosił swoje Emaus

piekący ból niespełnionych oczekiwań

i skrywany żal do Wędrowca

który wydawał się być tak daleki

od tego co się działo

nie czuliśmy wstydu

a może raczej

po raz pierwszy

wolność od niego

miłość sama układała słowa

które mieszały się

w Sali na Górze

“Pokój Wam” i “to jest Pan”

wyznaczały innym

drogę powrotu