Ewangelia: J 20, 19-23 Przyjmijcie Ducha Świętego.

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

Gdybyś Drogi Czytelniku spytał o Ducha Świętego w duchowości karmelitańskiej, wszyscy bracia i siostry tego Zakonu wskazali by Ci na dzieło św. Jana od Krzyża „Żywy płomień miłości”, znane także pod tytułem „Płomień żywej miłości”.  Utwór składa się z czterech zwrotek poematu i komentarza. Wspominam o tym, gdyż podczas Pięćdziesiątnicy na Maryi i na każdym z Apostołów obecnych w Wieczerniku spoczął Duch Święty w postaci ognistego płomienia.

Święty Ojciec Karmelu pisze o roli Ducha Świętego w procesie zjednoczenia duszy z Bogiem, zaznaczając że bardzo trudno dobrać słowa do wyrażenia tego w jaki sposób On działa. Jan wybiera więc bardzo znaczącą symbolikę, by oddać to tajemnicze działanie: ogień i wodę. Z jednej strony mówi o żywym płomieniu, o jego żarze, upaleniu. Możemy to zobaczyć już w opisie do pierwszej strofy, wyjaśniając: „Tym płomieniem miłości jest Duch Święty”. Dopełnieniem tego zaś jest odwoływanie się do symboliki wody żywej, która jest zapowiedzią Zesłania Ducha Świętego (J7, 38).

Na koniec posłuchajmy syntezy tych dwóch rzeczywistości: „Dusza czuje się całkowicie rozpalona(…) i odczuwa, że z żywota jej płyną rzeki wody żywej”.

                   Zechciejmy dołączyć do przebywających w wieczerniku, aby w naszych duszach zapłonął Żywy Płomień  Ducha Świętego i w naszym sercu rozlała się rzeka wody żywej Jego darów.