Pierwsze czytanie: Dz 5,12-16 Cuda w imię Zmartwychwstałego

Drugie czytanie: Ap1,9-11a.12-13.17-19 Chrystusa Alfa i Omega
Ewangelia: J20,19-31 Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

Jan Paweł II,  tak zasłużony dla wprowadzenia kultu Jezusa Miłosiernego do rangi oficjalnego nauczania Kościoła, w homilii z 19.04.1998  zauważa iż  to ze względu na niewiernego Tomasza Chrystus przyszedł do wieczernika po ośmiu dniach, przechodząc przez zamknięte drzwi.  Tomasz dotykając ran Zmartwychwstałego wypowiedział słowa, w których zawarta jest cała wiara Kościoła apostolskiego:  Pan mój i Bóg mój. Z tym wezwaniem przypomina mi się pewna sytuacja z przeszłości.  Za czasów mojego dzieciństwa i wczesnej młodości. W kościele parafialnym piszącej te słowa, podczas konsekracji Ciała i Krwi Chrystusa można było czasem usłyszeć dość głośne i niosące się echem: Pan mój i Bóg mój. Wypowiadał je starszy mężczyzna, nie zważając na otaczających go innych wierzących. Nie było to oczywiście zbyt liturgiczne, ale dziś dla mnie jest bardzo żywym wspomnieniem kogoś, dla którego Zmartwychwstały był rzeczywiście jego Panem i Bogiem.  Jezus przyszedł po ośmiu dniach specjalnie dla Tomasza, myślę, że ten fakt był dla niego odniesieniem przez całe jego życie.

Ś.p. ksiądz Jan Guzowski głoszący u nas homilie przez 20 lat któregoś roku w niedzielę Miłosierdzia wspomniał, że Tomasz zwany Didymos oznacza bliźniaka. A gdzie jest ten bliźniak -– pytał, a potem odpowiadał: To ja i Ty. To także ze względu na naszą słabą wiarę Jezus przyszedł do Tomasza i  dzięki niemu usłyszeliśmy jakże pokrzepiające słowa, dla nas, którzy nie jesteśmy naocznymi świadkami Zmartwychwstania.