Pierwsze czytanie: Mi 5,1-4a
Psalm: Ps 80
Drugie czytanie: Hbr 10,5-10
Ewangelia: Łk 1,39-45

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

• Czytania IV niedzieli Adwentu umożliwiają nam usłyszenie przedziwnego dialogu, który rozgrywa się między Kościołem – Oblubienicą Chrystusa a Nim samym. Oto trwamy w przywoływaniu Go słowami: „Marana tha”- Przyjdź Panie Jezu. Czyż to wołanie pozostaje bez odpowiedzi, czyż nie jest słyszane w niebiosach? Otóż odpowiedź naszego Pana jest jedna: Oto idę. Jezus zapewnia nas, że słyszy nasze wołanie i przyjdzie nam z pomocą. On idzie ku nam, On idzie przez historię świata i historię osobistą każdego z nas. Idzie i działa. Działa przede wszystkim w sposób niewidzialny w naszych duszach. To moja dusza jest Betlejem, gdzie on ma się narodzić.  Przybywa, aby przynieść prawdę o naszej wielkiej godności do uczestnictwa w życiu samego Boga.  Obyśmy w tych ostatnich dniach oczekiwania adwentowego nie pozwolili zagłuszyć się przez rzeczywistości, które usuwają Jezusa ze Świąt Bożego Narodzenia, a które tak bardzo pragną nami zawładnąć przez reklamy z ekranów telewizorów i komputerów oraz pozostawić nas tylko w tym co media nazywają magią Świąt.
• Zerknijmy także na dzisiejszą Ewangelię. Gdy Maryja pozdrawia swoją kuzynkę Elżbietę Zachariaszową, ta wyznaje: „Poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie”.  W języku włoskim jest tu ciekawe tłumaczenie: „dzieciątko rozradowało się z radości w moim łonie”. ( Dla dociekliwych cytat „ha esaltato di gioia nel mio grembo”). Co więcej czasownik esultare można nawet przetłumaczyć jako: szaleć z radości. Wiemy jednak dobrze, że choć Święta Bożego Narodzenia kojarzą się nam właśnie z tym radosnym usposobieniem, co wyrażamy życząc sobie: Wesołych Świąt, to nie zawsze potrafimy rozradować się tą Radosną Wieścią o tajemnicy Wcielenia Syna Bożego. Ale, czyż nie doświadczając Radości, której źródłem jest Dziecię z Betlejem, nie będziemy szukać jej gdzieś poza obszarem tej Dobrej Nowiny. Bóg pragnie poprzez swego Syna rozradować nas i dać nam szczęście jako swoim dzieciom. Niech owoc żywota Maryi będzie zawsze źródłem naszej prawdziwej radości, którą możemy dać światu szukającemu jej tak daleko od Prawdy.

Na wieńcu adwentowym płoną już cztery świece!!!