Ewangelia: Łk 10,25-37  Kto jest moim bliźnim?

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego

          Pewnego razu uczony w Prawie zapytał  Jezusa: „Jakie jest największe przykazanie”.  A Jezus w sposób czysto żydowski odpowiedział mu także pytaniem: Jak czytasz w Prawie? Na to uczony wyrecytował  prawo miłości Boga i bliźniego wedle zapisu z księgi Powtórzonego Prawa.  Następnie chcąc pokryć swoje zmieszanie zapytał: „A kto jest moim bliźnim”? Jezus więc opowiedział mu historię znaną nam jako przypowieść o dobrym Samarytaninie, który uratował pobitego biedaka na drodze z Jerycha do Jerozolimy.

Ponoć do dziś ta droga cieszy się złą sławą, jest więc wysoce prawdopodobne, iż Jezus przytoczył fakt, który wydarzył się w rzeczywistości. To naprawdę nie mieściło się mentalności ówczesnych mieszkańców Izraela, że znienawidzony Samarytanin, a nie kapłan, czy lewita został nazwany bliźnim napadniętego człowieka? Wszyscy oni znali prawo miłości Boga bliźniego, gdyż wszyscy zachowywali Torę. Kapłan i lewita nie udzieli pomocy, gdyż dotknięcie takiej osoby powodowało stan nieczystości. Samarytanin miał nam nimi tę przewagę iż osoba poszkodowana była dla niego ważniejsza niż czystość rytualna.

Ojcowie Kościoła w Samarytaninie dostrzegali samego Jezusa, który przyszedł na pomoc zranionej grzechem ludzkości. Klemens Alsksandryjski tak o tym pisze: „Kto bardziej od Jezusa litował się nad nami, gdy władcy ciemności nieomal o śmierć nas przyprawili, gnębiąc rozlicznymi ranami, obawą, pożądaniem, gniewem ,cierpieniem, złudą, rozkoszą? Rany te uleczyć może tylko Jezus” .