Ewangelia: Mt 9, 12b.13b Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

W X niedzielę okresu zwykłego widzimy Jezusa, który powołuje na ucznia celnika Matusza.          Ewangelia pięknie opisuje scenę ich spotkania: Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej imieniem Mateusz i rzekł do niego : Pójdź za mną. On wstał i poszedł za Nim.

Zechciejmy na chwilę zatrzymać się na tym spojrzeniu Jezusa, gdyż ono ukazuje nam to co stanie się z Matuszem w przyszłości. W Księdze Rodzaju mamy opis podobnego spojrzenia. Gdy Bóg  stwarzał świat i człowieka, widział że były dobre. W oczach Boga stworzenie jest dobre i piękne, a człowiek wręcz bardzo dobry i powołany do wiecznej szczęśliwości. Spojrzenie Jezusa nie zatrzymało się na powierzchowności Matusza, lecz poruszyło w nim taką strunę iż postanowił więcej nie oddalać się od tego spojrzenia.

Bylibyśmy przeszczęśliwi, gdybyśmy choć na chwilę mieli wgląd na to jakim spojrzeniem jesteśmy obdarzani przez naszego Stwórcę. Jaka czułość Jego wzroku codziennie nam towarzyszy. Wcielony Bóg nasz Pan Jezus Chrystus przyniósł niejako owo spojrzenie na ziemię i Jego przenikliwa moc przemieniał ludzkie serca. Zwłaszcza wtedy gdy doświadczamy naszego grzechu i nie potrafimy spojrzeć na siebie z miłością, potrzebujemy schronić się w tym spojrzeniu przed samymi sobą i zaufać Jego miłosiernemu Wejrzeniu.

Cóż nam pozostaje? Teresa od Jezusa wielka Reformatorka rodziny karmelitańskiej prosi swoje siostry: „Żądam od Was tylko tego byście na Niego patrzyły. A któż wam może tego zabronić. Wiecie przecież, że Boski Oblubienic nigdy was z oka nie spuszcza”( Droga doskonałości 26, 3).