Pierwsze czytanie: Iz 43, 16-21 Obietnica nowego wyzwolenia
Drugie czytanie: Flp 3, 8-14 Upodabniając się do śmierci Chrystusa, dojdę do powstania z martwych
Ewangelia: J 8, 1-11 Od tej chwili już nie grzesz.

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!
W poprzednią niedzielę widzieliśmy jak syn marnotrawny powraca do domu i w ramionach ojca odnajduje przebaczenie. Ewangelia z V niedzieli Wielkiego Postu w roku C kontynuuje temat przebaczenia grzechów.
Widzimy więc jak uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzają do Jezusa kobietę przyłapaną na cudzołóstwie. Cała ta scena jest bardzo dramatyczna, jest w niej dużo krzyku oskarżycieli i rozpaczy ofiary, która wie jaka czeka ją kara. Jezus w odróżnieniu od wrzaskliwej gawiedzi zachowuje duży spokój. Nie odpowiada na napastliwe pytania. Pochyla się i zaczyna pisać coś palcem po piasku. Następnie podnosi się i pyta: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem».
Cóż może nam podpowiadać Jezus poprzez taką postawę. Otóż rodzaj odniesienia do siebie jako człowieka grzesznego może implikować różnego rodzaju postawy wobec bliźnich, którzy są tak samo grzeszni jak ja. Jeśli jestem człowiekiem, który został dotknięty Bożą łaską i przebaczeniem, choć wiem, że na to nie zasługuję, to czyż potraktuję kogoś jako tego kogo Boże miłosierdzie nie obejmie. Ci którzy otaczali grzeszną kobietę może mieli współudział w jej grzechu, a dla niej domagali się śmierci, nie ujawniając swoich nieprawych czynów.
Słowo Jezusa wybawiły kobietę z potrzasku, ale także ufajmy dotknęły i prześwietliły sumienia oskarżycieli. Tylko Jezus może uwolnić nas od grzechu. Sami dobrze wiemy, że nasze grzechy nie raz oskarżają nas nie mniej niż faryzeusze i uczeni w Piśmie ową niewiastę. Cóż wtedy uczynić? Patrzeć na Jezusa. Nie ulec pokusie, że skoro jesteśmy tak grzeszni to nie ma co już więcej modlić się, czy spowiadać. Dla mnie słowa: „Od tej chwili już nie grzesz”- oznaczają: „Daję ci moją łaskę i jej mocą możesz prowadzić życie osoby odkupionej moją bezgraniczną miłością, która zniszczyła grzech”. Oczywiście nie dokonuje się to w naszym życiu raz na zawsze i wciąż potrzebujemy stawać twarzą twarz z Jezusem w sakramencie spowiedzi.
Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku… Niech ten werset umocni nas w przygotowaniu się do przedświątecznej spowiedzi.