Czytanie z Księgi proroka Barucha. 5,1-9

Czytanie z listu św. Pawła Apostoła do Filipian 1,4-6,8-11

Ewangelia według św. Łukasza 3,1-6

• Słowa proroka Barucha skierowane są do Izraelitów będących w niewoli babilońskiej. W symbolu zmiany szaty smutku na szatę chwały opiewają one wizję wyzwolenia spod jarzma nieprzyjaciela. Słowa te tchną otuchą i umacniają na duchu w oczekiwaniu na interwencję Przedwiecznego. Dziś z perspektywy wieków, wiemy, że Bóg mocnym ramieniem wyzwolił swój lud, ale czyż nie musimy spytać o istotę owej niewoli?
• Szatą chwały odziany był człowiek w raju przez swego Stwórcę. Niestety po grzechu pierworodnym utracił ją z własnego wyboru. Zakazany owoc, który kusił go swoją słodyczą okazał się bynajmniej mało słodki. Gorycz, smutek, rozczarowanie to tylko niektóre przejawy pozostawione przez jego spożycie. Szata chwały odziewającą naszych Prarodziców została przez nich utracona. Duchowo praktycznie spotyka ich los bardzo podobny do niedoli przesiedleńców do Babilonii.
• Ale Bóg nie pozostaje obserwatorem niewoli człowieka. Stwórca śpieszy nam na pomoc, posyła swego Syna, który dziś jest zapowiedziany przez Jana Chrzciciela. On Przyjaciel Oblubieńca wskazuje na Tego, który opuszcza niebiańskie komnaty i pragnie uratować swoją Oblubienicę, czyli całą Ludzkość, aby już nie tylko Izrael, ale wszyscy ludzie ujrzeli Boże zbawienie. Aby cała Ludzkość była uratowana potrzeba najpierw byśmy Ty i ja przyjęli Boskiego Oblubieńca  do naszych dusz. To On jest tym, o którym wspomina  Pieśń nad Pieśniami: „Oto On. Oto nadchodzi. Biegnie przez góry, skacze po pagórkach…”.