Ewangelia: J1, 1-18  A swoi Go nie przyjęci.

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

W tajemnicy Bożego Narodzenia Bóg prosi człowieka o przyjęcie. Puka do drzwi naszego domu, świata i życia: chce wejść, zająć miejsce tam, gdzie jesteśmy, wziąć nasze sprawy, myśli, uczucia, tak jak robi to każde ludzkie dziecko gdy przychodzi na świat.

Człowiek zbawia się w momencie, w którym podejmuje opiekę nad Bogiem. Przyjmując Boga, człowiek przyjmuje siebie samego, przyjmuje siebie w najprawdziwszy i najbardziej radykalny sposób, gdyż potrafi w końcu miłować siebie i braci.

Słowo stało się ciałem. Tak mówi Ewangelia Jana. Nie mówi: stało się człowiekiem, ale stało się ciałem, a przecież ciało oznacza coś zniszczalnego, słabego, kruchego. Ciało czuje zimno i ciepło, czuje głód i pragnienie, czuje zmęczenie i senność. Ciało czuje pragnienia i pasje. Ciało to ja: to moje odczuwanie, moje reagowanie, moja ziemska kondycja, przed którą staram się bronić i uciec. To wszystko chce być dotknięte i przyjęte przez naszego Zbawcę.

 (Saverio Canistrà OCD)