Ewangelia Łk 9,51 – 62  Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

Czytania 13 – stej niedzieli roku C pokazują nam fragment drogi jaką Jezus pokonuje wraz z uczniami do Jerozolimy.  Ten dzień nie był zbyt udany dla Jezusa. Najpierw Jego współtowarzysze chcą spuścić ogień na miasteczko samarytańskie, które nie przyjęło ich Mistrza. Potem jednemu z zapaleńców, który chciał dołączyć do uczniów, Jezus wyznaje iż jego los jest taki, że nie ma nawet gdzie skłonić głowy. Kolejne dwie osoby chcą pójść za Jezusem, ale warunkują to załatwieniem pilniejszych  rodzinnych spraw.  Dla naszych dalszych rozważań nazwijmy te osoby: uczniowie Jan i Jakub, zapaleniec i zwlekający. A teraz spójrzmy na nich poprzez pryzmat zdania, które mszał podaje jako motto tej perykopy : „Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem”.

Jakub i Jan, by pójść za Jezusem, tzn. zrozumieć Go, musieli poddać  przemianie swój żywiołowy temperament, tak by ogień ich gniewu mógł zostać przemieniony przez ogień Ducha Świętego w prawdziwą gorliwość o Królestwo Boże.

Dla zapaleńca zadaniem byłoby rozszerzenie swojego  romantycznego spojrzenia na Jezusa, na to iż niestety nauka Ewangelii  często stawia Mistrza w opozycji do tego jak żyje świat i pójście za takim mistrzem, staje się udziałem w Jego losie i swoistej bezdomności.

Dla naszych zwlekających w związku z przecież z dobrymi czynami wobec rodziny, istniało wezwanie, nie do tego by przestać kochać swoich bliskich, ale by odkryć w Jezusie źródło tej miłości, dającej jednocześnie pewną wolność od tak silnych i czasem zniewalających więzów rodzinnych.

Porzucenie czegoś w sensie ewangelicznym to przemiana tej rzeczywistości mocą, której źródłem jest Jezus.