Warto?

Dzień duchowości w Karmelu w Spręcowie zaczął się dla mnie od pytania czy warto przyjeżdżać, zadanego przez dziennikarkę radia plus.Nie spodziewałam się, że usłyszę tego typu pytanie jeszcze przed śniadaniem.  Już wiedziałam, że ten dzień mam zaplanowany inaczej niż sobie wyobrażałam. Jednak z perspektywy czasu widzę, że była to okazja do zawierzenia Bogu, że warto, nie wiedząc co mnie czeka. Pewne punkty były jasne. Jak ten, że rozpoczniemy Eucharystią o dziesiątej. Msza miała uroczysty charakter z okazji święta Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała, a także przez wigilię śmierci świętej Tereski od Dzieciątka Jezus, której relikwie towarzyszyły nam w kaplicy. Pod nimi znajdowały się róże, czekające na poświęcenie. Niesamowite było to, że mogliśmy razem z siostrami ich rodzinami i przyjaciółmi oraz wszystkimi którym bliska jest duchowość karmelitańska jednoczyć się na wspólnej modlitwie również razem z naszymi aniołami.

,,Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych, albowiem Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.’’

Po Mszy o.Kamil OCD wygłosił konferencję, pt. :,,Teresa od Dzieciątka Jezus- nowoczesna święta?’’. ,,Aniołowie pomagają nam w komunikacji z Bogiem. Są w tym specjalistami. Tak samo święci. Ważne jest co mówią nam współcześnie’’- mówił o.Kamil OCD w konferencji, pt. :,,Teresa od Dzieciątka Jezus- nowoczesna święta?’’.

Zszokowało mnie to jak mała droga zmieniła współczesne postrzeganie Boga. Tereska szukała i znajdowała. Miała problem, jak to mówiła, ze ,,wspinaniem się po stromych stopniach doskonałości’’, więc szukała windy. Windą stały się dla niej ramiona Ojca i już nie martwiła się, że jest za mała. Chciała być jeszcze mniejsza.

Świętość? Jest możliwa!

W zaproszeniu sióstr ujęło mnie zdanie: ,,…chcemy zaproponować świętość dla Was. Jest ona możliwa!!! Dodało mi to otuchy. Zachwyciła mnie właśnie ta twórczość Tereski w dążeniu do świętości. Wiedziała, że jest to jej największa przygoda w życiu i szukała rozwiązań. Jednocześnie miała radykalizm, który nie łączy ,,wygodnictwa’’ z Ewangelią.  Myślę, że w tym dniu Święta udzielała nam się w sposób szczególny. Mogę zaświadczyć, że mi tak… Na przykład odkryła przede mną to, że ubóstwem duchowym jest zostawienie tego, że jestem interesująca, tajemnicza i godna uwagi. Tuż przed wyjazdem do Karmelu miałam kilka pytań do Boga, na które odpowiedział przez słowa świętej Tereski. Zadawałam pytanie również sobie. Po co jadę tam z Lublina? Czy dla słów świętość jest możliwa? Jechałam myśląc, że doświadczę kolejnego ukochania przez Boga. Dostałam wszystko i więcej. Mogę jak Tereska powiedzieć, że gdy mam Boga, mam wszystko.

,,Nazaret wystarczy’’

To była prawdziwa szkoła duchowości. Było warto. Dzięki temu odzyskałam równowagę między działaniem a oddaniem. Spotkałam żywego Boga, któremu jest przykro i który się raduje. Który za mnie wszystko wykona, a ja mogę Go rozradować działając dla Niego. Doświadczyłam śmiałości w modlitwie. Nigdy jeszcze się tak nie modliłam. To był niesamowity dialog! Pięknym doświadczeniem było też dzielenie w grupach prowadzone przez alumnów olsztyńskiego seminarium, którzy zorganizowali też śpiew podczas adoracji.

Mimo że miałam obawy przed dzieleniem przez różnice wieku Duch Święty działał. Świadectwo wszystkich osób było cenne. Zwracało mi uwagę na to, że nie zbawiam się sama, ale w Kościele i każdy ma w Nim niepowtarzalną drogę. Zabierając róże wzięłam znak szczególnego orędownictwa Tereski i wiele myśli do ,,przetrawienia’’ w najbliższym czasie.

Jestem wdzięczna Bogu i siostrom z naszego Karmelu, bo stał się w pewnym sensie mój. To czego mogłam tam doświadczyć zabieram do mojej codzienności. Dar tego spotkania był mi bardzo potrzebny, szczególnie w ostatni weekend przed rozpoczęciem studiów.