W uroczystość Trójcy Świętej 9 czerwca 1895 roku Teresę spotyka niezwykła łaska. Dostrzega poświęcenie sióstr Bożej sprawiedliwości i woła: „O mój Boże, czyżby Twoja tylko sprawiedliwość przyjmowała dusze poświęcające się w ofierze. Czyż Twoja Miłość Miłosierna nie potrzebuje ich również. O mój  Boże, czyż Twoja wzgardzona miłość pozostanie w Twoim sercu. Wydaje mi się, że gdybyś znalazł dusze poświęcające się jako ofiara całopalna Twojej miłości, byłbyś szczęśliwy, że wcale nie musisz powstrzymywać strumieni  nieskończonej czułości, które są w Tobie.  Jeśli Twoja sprawiedliwość lubi znajdować ujście, o ileż bardziej Twoja Miłosierna miłość pragnie rozpalić dusze”.

Teresa wraz ze swoją siostrą Celiną poprzez akt ofiarowania się Miłości Miłosiernej decydują, iż odtąd będą świadomie  przyjmować w swoje dusze owe strumienie nieskończonej czułości Boga.

Teresa  wspomina, że po ofiarowaniu się Miłości Miłosiernej spłynęły na nią rzeki, a nawet oceany łask. Pisze: „od tego szczęśliwego dnia Miłość mnie przenika i otacza, wydaje mi się że z każdą chwilą ta Miłość Miłosierna mnie odnawia, oczyszcza moją duszę i nie zostawia w niej ani śladu grzechu”.

„Jak strumień, który z całą mocą wpływa do oceanu, porywając ze sobą wszystko, to co spotyka na swojej drodze, podobnie, o mój Jezu i dusza , która zanurza się w bezbrzeżnym oceanie Twojej miłości pociąga za sobą swoje skarby. Panie Ty wiesz, że nie posiadam innych skarbów poza duszami, które spodobało Ci się w szczególny sposób połączyć z moją duszą.

Teresa zdaje sobie sprawę z tego jak wielki dar otrzymała, mogąc  poprzez miłosierdzie kontemplować i podziwiać inne doskonałości Boże.  Pisze: „Gdyby wszystkie stworzenia miały te same łaski co ja, Dobry Bóg nie budziłby w nikim lęku, byłby kochany do szaleństwa i to z miłości, a nie drżąc ze strachu. Rozumiem jednak, że wszystkie dusze mogą być do siebie podobne, trzeba aby były różne rodzaje dusz, żeby specjalnie uczcić każdą z doskonałości Dobrego Boga. Mnie dał  On swoje nieskończone miłosierdzie i poprzez nie kontempluję i podziwiam inne doskonałości Boże. Wówczas wszystkie one promienieją miłością nawet Boża sprawiedliwość”.

Niech słowa naszej Świętej i Doktor Kościoła, które skierował do swojej rodzonej siostry Marii, będą zachętą dla nas by na nowo zaufać Miłosiernej Miłości naszego Boga: „Obyś była owładnięta Bogiem, jego miłością miłosierną”.