Ewangelia (Łk 10, 1-12. 17-20) Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

Benedykt XVI komentując słowa Jezusa: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało”, zauważa iż na polu Bożym jest praca dla wszystkich.  Jezus oczywiście potrzebuje bezpośrednich współpracowników, czyli prezbiterów, którzy poniosą Ewangelię na krańce świata. Zachęca  więc nas byśmy prosili Pana Żniwa, aby posłał robotników na żniwo swoje.  Jezus ponad to posyłając uczniów z misją ewangelizacyjną udziela im swoich rad. Mają one zabezpieczyć uczniów przed zbytnim pokładaniem ufności w tylko i wyłącznie w ich ludzką sprawczość. Posłani mają głosić Dobrą Nowinę i wyrzucać złe duchy, ale zawsze w imię Jezusa Chrystusa. Wysyłając ich po dwóch Jezus chciał, aby ewangelizowało także nie tylko samo głoszone Słowo Boże, ale i świadectwo wzajemnej miłości bliźniego. Czasem to świadectwo może otworzyć serce bardziej niż wypowiadane słowa.  No i właśnie wracając do zdania Benedykta XVI, iż praca na Żniwie  Pańskim jest dla nas wszystkich, możemy powiedzieć, że posłani prezbitrzy potrzebują wsparcia w swojej misji. Jako karmelitanki czynimy to przez modlitwę i ofiarę w intencjach apostolskich. Wiele osób świeckich także włącza się w to dzieło według otrzymanych charyzmatów. Szczególne zasługi mogę mieć ci, którzy może nie są w stanie osobiście włączyć się w dzieło ewangelizacji, ale ofiarowują swoje cierpienia. Wszystko, co dotyczy doświadczenia ludzkiego życia jest potrzebne Jezusowi w jego misji zbawiania świata. Być może, już w niebie zadziwimy się faktem, komu zawdzięczamy największe łaski. Jedno jest pewne – każdy z nas jest potrzebny Chrystusowi, by dotrzeć z Dobrą Nowiną do ludzkich serc.