Filarem karmelitańskiej modlitwy jest miłująca obecność Boga. Jest więc czymś oczywistym, że każdy, kto chce wejść na drogę takiej modlitwy, odnajdzie swoje miejsce spotkania z tą Miłością przed tabernakulum. Najświętszy Sakrament pozostaje największym źródłem łask. Ukazują to poszczególni święci Karmelu poprzez swoje życie i niezwykłą odpowiedź miłości do Jezusa eucharystycznego.

Dziś przypominam Świętą Teresę od Dzieciątka Jezus, kochaną przez tak wielu. Od najmłodszych lat wzrastała w klimacie pobożności, w tym także pobożności eucharystycznej. Jednak kult Eucharystii w rodzinie Martin nacechowany był mocno duchem epoki: „Wierni byli zachęcani przede wszystkim do adoracji Najświętszego Sakramentu, w mniejszym zaś stopniu kładziono nacisk na przystępowanie do komunii świętej”.

Sama Święta wykracza poza ramy swojej epoki i po swojej pierwszej Komunii ma pragnienie przyjmowania Eucharystii jak najczęściej. To ona mówiła: „Zbudujmy w naszym sercu małe tabernakulum, w którym Jezus mógłby się schronić, a wówczas będzie pocieszony i zapomni o tym, o czym my nie powinnyśmy nigdy zapominać: o niewdzięczności dusz, które Go zaniedbują i nie troszczą się o niego w tabernakulum!”

W jednym z listów do swojej rodzonej siostry pisze: „Siostrzyczko droga, przystępuj do Komunii św. Często, jak najczęściej… Oto jedyne lekarstwo, jeśli chcesz być uzdrowiona”. List ten prawdopodobnie w dużej mierze wpłynął potem na decyzję św. Piusa X, aby wierni przystępowali do Komunii św. dużo częściej i aby przyspieszyć możliwość przyjęcia Komunii przez dzieci.

Święta Teresa w wielu miejscach swoich pism wyrażała tęsknotę za częstym przyjmowaniem Komunii św. oraz miłość do Jezusa Eucharystycznego. W swym wierszu „Najukochańszy Jezu, pamiętasz” napisała:

„Pamiętasz, gdy odchodząc z tej wygnańczej ziemi,

Nie chciałeś pozostawić nas tu sierotami;

Oddałeś się nam wszystek cudy największymi.

Uczyniłeś się więźniem i – zostałeś z nami!

Ach Jezu, Twe więzienie to – jasny, przejrzysty

Chleb wiary, w którym żyje pokarm wiekuisty!

Pokarmem dnia każdego

Duszy i serca mego,

Jezu mój, to Ty!…

Tu przebywasz, mój Jezu, prawdziwy Bóg z nieba,

Mimo bluźnierstw wrogów Sakramentu Twego.

I ty, Boże Wszechmocny! – pod postacią chleba

Raczysz przychodzić do mnie, do serca mojego (…)”.

W innym swym wierszu, Moje pragnienia przy tabernakulum, opisuje poszczególne przedmioty, które w jakiś sposób są związane z Najświętszym Sakramentem: kluczyk do tabernakulum, wieczna lampka, kamień ołtarza, korporał, patena, kielich, winne grono, pszenica. Teresa szukała utożsamienia się z tymi przedmiotami, aby być jak najbliżej tajemnicy eucharystycznej. Znana jest też jej Modlitwa do Pana Jezusa w tabernakulum ułożona dla s. Marty od Jezusa w 1895 r. To właśnie ta siostra zeznała w procesach kanonizacyjnych Teresy: „Na nas obie był nałożony ten obowiązek [zamiatanie kaplicy]. Pewnego dnia, ogarnięta porywem miłości siostra Teresa klęka na ołtarzu, puka do drzwiczek tabernakulum, mówiąc: Jezu, jesteś tam, odpowiedz mi, błagam Cię. Następnie opierając głowę o drzwiczki tabernakulum, pozostała tak przez kilka chwil, później spojrzała na mnie. Jej twarz była jak przemieniona i cała promieniejąca radością…”.

Jak pisze w swym tekście Jerzy Szyran OFMConv: „Św. Teresa od Dzieciątka Jezus  – mistrzyni i siostra, odkrywa przed nami szacunek dla wielkości i godności Eucharystii. Eucharystia stanowi dla św. Teresy najgłębszy sens i ideał, któremu chce być wierna do końca. Tylko bowiem w ten sposób praca nad zbawieniem swej duszy wyda właściwe owoce”.

do św. Tereski i innych świętych

pomóż mi

stać się świętą

małą wielką byle jaką

tylko taką

by Jezusa kochać

zawsze

i by miłość wystarczyła

na rozsiane w świecie

bóle smutki różnorakie

na niewidoczny pocałunek

w Ogrodzie Getsemani

pomóż mi świętość nosić

tak zwyczajnie

jak sandały

i wcale się nie dziwić

że zawsze za wielkie

a przez to

niewygodne

Siostra Miriam Od Jezusa OCD