Ewangelia: J 10, 1-10 Ja przyszedłem po to by owce miały życie i miały je w obfitości.

Drodzy Miłośnicy Słowa Bożego!

         W naszych kościołach w Niedzielę Dobrego Pasterza, nasi duszpasterze, przez których Jezus przedłuża swoją troskę nad nami, zapewne będą się pochylać właśnie nad ową miłością naszego Zbawcy wobec swojej owczarni. A my, jako karmelitanki chcemy Wam przedstawić jeszcze inne odniesienie do Dobrego Pasterza. Wpisuje się ono w charyzmat karmelitański jakim jest m.in. przeżywanie oblubieńczości między duszą a Chrystusem.

         Nasz Święty Ojciec Jan od Krzyża jest autorem pięknego krótkiego poematu pt. Pasterz.  Bazą tego utworu była świecka piosenka, która została przekształcona piórem mistyka karmelitańskiego. Zapraszamy do lektury fragmentów utworu:

Był sobie pasterz samotny wśród świata

Nie znał co radość co wzajemne serce,

Bo choć miłością gorzał ku pasterce

Tysiąc udręczeń pierś jego przygniata.

Nie płacze, choć się krwawią  jego rany,

Ani się skarży na śmiertelne bóle,

Kiedy mu w sercu i kole

Płacze bo od niej czuł się zapomniany.

A tak, gdy o nim wcale nie pamięta

Piękna Pasterka, znosi te męczarnie,

Wśród obcych deptać daje się bezkarnie

Takie nań miłość nałożyła pęta.

Po długich mękach na krzyż wbity w ziemię

Wspiął się i w krzyża otwarte ramiona

Kładąc się pasterz- głowę zwiesił – kona!

Lecz z sobą uniósł tej miłości brzemię.

Jezus wspomóż nas, byśmy odwzajemnili Twoją miłość, gdyż tylko ona sprawia, że mamy życie w obfitości.